Phuen Fah สงเดชสั่นสะเทือนหัวใจด้วยเสียงแคนอันไพเราะ

“Phuen Fah” (เมื่อยล้า) หรือ “Aching” เป็นบทเพลงพื้นบ้านภาคเหนือของไทยที่แต่งโดยอาจารย์ศิษย์ โอภาสิริ อดีตครูเพลงชื่อดังจากจังหวัดเชียงใหม่ เพลงนี้สร้างขึ้นในช่วงปี พ.ศ. 2510 และได้กลายเป็นหนึ่งในบทเพลงพื้นบ้านที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย มีเนื้อหาที่สะท้อนถึงความหวนคิดถึงคนที่รักและความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานหนัก

ประวัติของอาจารย์ศิษย์ โอภาสิริ

อาจารย์ศิษย์ โอภาสิริ เกิดในครอบครัวชาวนาผู้มีใจรักในดนตรีพื้นบ้านภาคเหนือ ตั้งแต่เด็กเขามีความสามารถในการร้องเพลงและเล่นเครื่องดนตรีพื้นบ้านได้อย่างคล่องแคล่ว หลังจากสำเร็จการศึกษา เขาได้ตัดสินใจหันมาสอนดนตรีพื้นบ้านให้กับเยาวชนในจังหวัดเชียงใหม่

อาจารย์ศิษย์ เป็นที่รู้จักในหมู่ผู้คนว่าเป็นครูเพลงที่มีความสามารถและมีอัธยาศัยดี มีนักเรียนเดินทางมาจากต่างถิ่นเพื่อขอร้องให้ท่านสอนดนตรี และบทเพลง “Phuen Fah” ก็เป็นหนึ่งในผลงานชิ้นเอกของท่านที่เกิดขึ้นจากแรงบันดาลใจจากชีวิตจริง

ความหมายของบทเพลง

บทเพลง “Phuen Fah” (เมื่อยล้า) เป็นการบรรยายถึงความรู้สึกเหนื่อยหน่ายและหวนคิดถึงคนที่รัก เนื้อหาของเพลงนี้ถูกแต่งขึ้นในรูปแบบที่เรียบง่ายแต่กินใจ ผู้ร้องจะบรรยายถึงความลำบากในการทำงานและความคิดถึงคนรักที่ต้องจากไป

เนื้อร้องบางส่วน:

“Phuen Fah… laew khon mai mee chai

Tua-eng taam tua eng tam”

แปลว่า:

“เมื่อยล้า…แล้วคนไม่มีใช้

ทารุณเกินไป”

ผู้แต่งได้ใช้ภาษาที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมาเพื่อสื่อถึงความรู้สึกของผู้ร้อง ซึ่งทำให้บทเพลงนี้สามารถเข้าถึงผู้ฟังจากทุกช่วงอายุได้อย่างไม่ยากเย็น

การเรียบเรียงดนตรี

ส่วนดนตรีของ “Phuen Fah” ได้รับการแต่งขึ้นในรูปแบบที่ดั้งเดิมของดนตรีพื้นบ้านภาคเหนือ โดยใช้เครื่องดนตรีหลักคือแคน เสียงแคนที่มีความไพเราะและกินใจช่วยให้บทเพลงนี้มีความน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง นอกจากนี้ยังมีการนำมาประยุกต์กับเครื่องดนตรีอื่น ๆ เช่น ซอ, ขลุ่ย และกลอง เพื่อเพิ่มมิติและความหลากหลายให้กับบทเพลง

ความนิยมของ “Phuen Fah”

บทเพลง “Phuen Fah” (เมื่อยล้า) ได้รับความนิยมอย่างกว้างขวางในหมู่ผู้ฟังชาวไทย โดยเฉพาะในภาคเหนือ ซึ่งถือเป็นถิ่นกำเนิดของดนตรีพื้นบ้านประเภทนี้ นอกจากนี้ยังมีการนำไปร้อง cover และเรียบเรียงใหม่ในรูปแบบที่ทันสมัยขึ้น

ผลกระทบต่อวัฒนธรรมไทย

“Phuen Fah” (เมื่อยล้า) เป็นตัวอย่างของบทเพลงพื้นบ้านไทยที่สามารถสะท้อนถึงความเป็นอยู่และจิตวิญญาณของผู้คนได้อย่างแท้จริง บทเพลงนี้ยังคงได้รับความนิยมและการสืบต่อจากรุ่นสู่รุ่น

ตารางแสดงเครื่องดนตรีที่ใช้ใน “Phuen Fah”

เครื่องดนตรี	อธิบาย
แคน	เครื่องดนตรีหลักของบทเพลง “Phuen Fah”. เป็นเครื่องดนตรีประเภทออร์แกนที่มีเสียงไพเราะและกินใจ.
ซอ	เครื่องดนตรีประเภทสาย ที่มักถูกใช้เพื่อเพิ่มความเข้มข้นให้กับบทเพลง.
ขลุ่ย	เครื่องดนตรีประเภทลม ที่มักถูกใช้เพื่อสร้างบรรยากาศที่เศร้าโศกและหวิหวะ.
กลอง	เครื่องดนตรีประเภทการตี ที่มักถูกใช้เพื่อเพิ่มจังหวะและความสนุกสนานให้กับบทเพลง.

บทเพลง “Phuen Fah” (เมื่อยล้า) เป็นผลงานชิ้นเอกของอาจารย์ศิษย์ โอภาสิริ และเป็นตัวอย่างของดนตรีพื้นบ้านไทยที่ทรงคุณค่า ผู้ฟังสามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกหวิหวะและความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานหนักของผู้ร้อง นอกจากนี้ เสียงแคนอันไพเราะก็ช่วยให้บทเพลงนี้มีความน่าจดจำเป็นอย่างยิ่ง